"W POSZUKIWANIU GRANIC"
Film oświatowy (edukacyjny) o granicach układu słonecznego.
Trochę historii
Moją przygodę z komputerem zacząłem w 1993 roku. Oczywiście nie mógł to być inny komputer jak Amiga 4000. Dla Studia Filmowego SEMAFOR zakupiono maszynę pt. Silicon Graphics Indigo2 i oprogramowanie Softimage oraz Eddie. Zaraz utworzyła się mała ekipa ucząca się na tym sprzęcie. Co ciekawe Amiga była podpięta do sieci co przyniosło bardzo niezwykłe efekty (część pierwsza Ulicy Sezamkowej). Niestety jednak produkcje w Studio Filmowym SEMAFOR powoli zamierały. A i nie było tak dużo zleceń na reklamy. W między czasie współpracowałem przy serialu “Kulfon, co z Ciebie wyrośnie” (rysowałem scenopisy – produkcja STO films) oraz wykonywałem animacje do serialu “Południk 19” (produkcja Animapol) oczywiście istniało jeszcze wiele reklam, czy osobnych produkcji ale Południk 19 natchnął nas pomysłem realizacji czegoś nowego. Nie chcieliśmy aby serial był czymś podobnym do wielu form edukacyjnych ale był czymś o wiele ciekawszym. Początkowo wszystko było fajne i piękne. Niestety Studio Filmowe SEMAFOR upadło (istnieje instytucja prywatna o bardzo podobnej nazwie, z którą współpracuje nadal – zajmują się jedynie filmem lalkowym). Studio STO film również upadło. Studio Filmowe Animapol zaprzestało produkcji filmów animowanych i po zredukowaniu załogi zajmuje się programami dla młodzieży. Generalnie Łódź filmowa umarła. Być może znów odżyje animacja w Łodzi (duch filmowy nigdy nie zaniknie) ale nie będzie to już to samo.
Wracając do produkcji serialu stało to co się stało: było zainteresowanie produkcją ale na tym się skończyło. Powstał jeden wybrany odcinek. Zamierzam wykorzystać go absolutnie nie komercyjnie. Na razie nie ma szans na to aby powstały w Polsce produkcje godne Pixara i wcale nie dlatego, że nie ma talentów. Jest wielu młodych zdolnych ludzi, którzy dłubią grafiki i animacje w domu na składanym pececie. Zaplecze było, ale przepadło w wichrach tworzenia się nowego ustroju. Zapotrzebowanie komercyjnych stacji jest jedynie na teleturnieje czy tanie seriale. Telewizja publiczna zasłania się brakiem pieniędzy.
Wracając do produkcji serialu stało to co się stało: było zainteresowanie produkcją ale na tym się skończyło. Powstał jeden wybrany odcinek. Zamierzam wykorzystać go absolutnie nie komercyjnie. Na razie nie ma szans na to aby powstały w Polsce produkcje godne Pixara i wcale nie dlatego, że nie ma talentów. Jest wielu młodych zdolnych ludzi, którzy dłubią grafiki i animacje w domu na składanym pececie. Zaplecze było, ale przepadło w wichrach tworzenia się nowego ustroju. Zapotrzebowanie komercyjnych stacji jest jedynie na teleturnieje czy tanie seriale. Telewizja publiczna zasłania się brakiem pieniędzy.
Początki
Sytuacja w Studio Filmowym SEMAFOR robiła się katastrofalna. Brakowało scenariuszy filmowych i pomysłów. Przekazałem redakcji studia scenariusz “Kraina Zielonego Słońca”. Moi koledzy przekazywali również wiele ciekawych pomysłów. Nie spotkało się jednak to z aprobatą i to niestety władz samego studia. Wraz z kolegą otrzymaliśmy zlecenie na realizację wizualizacji w serialu “Południk 19”. Nie był to serial wysokich lotów ale natknął nas na własny pomysł. Założyć własną firmę i współrealizować ze Studiem Filmowym SEMAFOR serial. Po upadku Starego Semafora pomysłem zainteresował się nowy “SE-MA-FOR” ale tu były trudności innego rodzaju. Telewizja Polska przedstawiła niezwykłe warunki np. Produkcja dwóch odcinków serialu musiała się zmieścić w miesiącu, co przy łącznie 40 minutach animacji jest rzeczą awykonalną. (jeszcze jeden akt i pełen metraż – firmy na zachodzie takie produkcje wykonują latami) i oczywiście zmniejszyć koszty. Po jakimś czasie dano nam rozwiązanie pośrednie w postaci dodania do serialu “gadające głowy” co może nie byłoby czymś złym ale wychodzi poza konwencje pomysłu, a i tak nie rozwiązałby problemu czasu w jakim serial miałaby powstawać.
Nie patrząc na trudności postanowiliśmy jednak zacząć realizację pierwszego odcinka.
Dodam, że w międzyczasie były prowadzone rozmowy na temat jeszcze innnego pomysłu w oparciu o opowiadanie Marcina Wolskiego (powstał scenariusz, powstały projekty, powstały pierwsze próby animacji – jak na razie wszystko do szuflady)
Nie patrząc na trudności postanowiliśmy jednak zacząć realizację pierwszego odcinka.
Dodam, że w międzyczasie były prowadzone rozmowy na temat jeszcze innnego pomysłu w oparciu o opowiadanie Marcina Wolskiego (powstał scenariusz, powstały projekty, powstały pierwsze próby animacji – jak na razie wszystko do szuflady)
Film
Wybraliśmy scenariusz do produkcji. Początkowo realizacja szła bardzo entuzjastycznie. Potem każdy musiał szukać sobie pracy. Zostałem prawie sam na placu boju. Postanowiłem, że jeżeli powstało tyle animacji warto go jednak zmontować i udźwiękowić. Zdaje sobie sprawę z jego technicznych braków. Dziś wiele ujęć trzeba by było robić od początku. Technologia nie czeka i czas renderingu wielce się skrócił. Ale stwierdziłem, że praca moja i kolegów nie powinna tak do końca pójść do kosza. Być może uda się w ten sposób zrealizować inne pomysły, które warte będą pokazania. Na dzień dzisiejszy wiem, że prawdopodobnie trafi jako bonus do encyklopedii w postaci płyty VCD lub miniDVD. Uważam też że ludzie, którzy tworzą coś fajnego nie powinni się zrażać i iść do przodu. Najlepszym wyjściem jest właśnie tworzenie małych form etiud filmowych i pokazywanie ich w internecie.
Zamiast Epilogu
Proces realizacji filmu uważam za zamknięty pomimo jego braków i niedociągnięć.
Następny projekt jest realizowany w całości przeze mnie. Scenariusz już powstał. Powstały pierwsze projekty postaci i scenografii. Film tym razem nie będzie tak długi ok 5-7 min. Nie będzie to też film edukacyjny lecz pewna opowieść. Celem realizacji nie jest szukanie pracy lecz sama zabawa i fascynacja takim medium jak film – film animowany.
Krzysztof Dumka
“W poszukiwaniu granic” film oświatowy (edukacyjny).
Produkcja “Maszyna Wyobraźni” 2001r. Dobry “duch” – SEMAFOR
Relizacjia: Krzysztof Dumka oraz Krzysztof Niemczycki i Robert Adamus
Współpraca: Dariusz Klimczak, Katarzyna Hanulak, Katarzyna Dumka, Janusz Czubak.
Specjalne podziękowania dla autora muzyki Dariusza Klimczaka